Καιρος να λαβει τελος η αναμονη!Oι Pens In Disguise επιστρεφουν στο λημερι τους φερνοντας μαζι τους νεα κειμενα!Οσοι πιστοι...συντονιστειτε!!

Συνεργάτες

Αναγνώστες

Like us on Facebook

Visitors

Πρότεινε σε φίλο

Πρότεινε σε φίλο:

Επικοινωνήστε μαζί μας!

Your Name :
Your Email :
Subject :
Message :
Image (case-sensitive):

Πώς σας φάνηκε το blog;

Από το Blogger.
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
Ένα από τα βασικά πιστεύω μου είναι ότι ο κινητήριος μοχλός του κόσμου μας είναι η διαρκής αναζήτηση της ευτυχίας. Η αναζήτηση ενός ιδανικού κόσμου, το κυνήγι της απόλυτης ευτυχίας και της αλήθειας είναι αυτά που κινούν τις πράξεις μας και τρέφουν τις ελπίδες μας για μια καλύτερη ζωή και εν τέλει είναι αυτά που μας δίνουν λόγο για να ζούμε. Όλα τα ιδανικά τα οποία αποζητεί ο άνθρωπος θα τα ονομάσουμε με μια λέξη «ουτοπία».
Έστω κι αν οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται σχετικά νωρίς στη ζωή τους ότι τούτο το κυνήγι είναι παντελώς μάταιο και ότι ο σκοπός τους δεν έχει τέλος, συνεχίζουν, γιατί αυτό το κυνήγι είναι η ίδια η ζωή, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, οι άνθρωποι από τη φύση τους αναζητούν, επιδιώκουν, προσπαθούν.  Και όλο αυτό το κυνήγι, το οποίο είναι ευλογία και κατάρα συνάμα, οδηγεί σε αυτό που αποκαλούμε «εξέλιξη». Αυτή τη λέξη οι περισσότεροι την αντιλαμβάνονται ως πορεία προς κάτι καλύτερο, προς τα ιδανικά που αναζητούν, ως το δρόμο για την ουτοπία, και ας ξέρουν ότι δρόμος δεν έχει τέλος. Και μόνο το γεγονός ότι ξέρουν πως πλησιάζουν την ουτοπία τους δίνει κουράγιο να συνεχίσουν.
Πριν εμβαθύνουμε όμως περισσότερο στην έννοια της εξέλιξης, ας επιστρέψουμε στην έννοια της ουτοπίας, από την οποία και ξεκινήσαμε. Όπως μου είπε κάποτε ένα φίλος (στον οποίο με τη σειρά του το είχε πει κάποιος άλλος κλπ κλπ):
-          Ουτοπία είναι αυτό που όταν κάνεις ένα βήμα μπροστά, αυτό κάνει δύο και όταν κάνεις δύο, αυτό κάνει τέσσερα.
-          Και τότε ποιο το νόημα να την κυνηγάς;
-          Προχωράς

Λοιπόν ο παραπάνω διάλογος συνοψίζει άριστα τα όποια μηνύματα προσπάθησα να περάσω στις παραπάνω παραγράφους. Ωστόσο μη χαίρεστε ακόμα, δε θα κλείσω με μια τόσο αισιόδοξη νότα. Η λέξη κλειδί, για μένα,  στον παραπάνω διάλογο είναι η λέξη «προχωράς». Το «προχωράς» δε συνεπάγεται καθόλου ότι προχωράς προς τη σωστή κατεύθυνση, για την ακρίβεια ο ίδιος ο όρος δεν εγγυάται ότι προχωράμε με φορά προς την ουτοπία.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι παρόλο που η διαρκής ανάγκη αναζήτησης μέσα μας μας αναγκάζει να «προχωράμε», δε μπορούμε να ξέρουμε αν πλησιάζουμε την ουτοπία. Ας πάρουμε για παράδειγμα την εξέλιξη (ναι, μετά από αρκετές περιπλανήσεις επιστρέψαμε σε αυτήν). Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο κόσμος σήμερα είναι πολύ καλύτερος από παλιά: λιγότερη βιαιότητα, περιορισμός δεισιδαιμονιών, κυριαρχία της λογικής, εξάλειψη πολλών ασθενειών, ανθρώπινα δικαιώματα και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα. Εγώ δε συμμερίζομαι αυτήν την άποψη, παρόλο που έχει γίνει πρόοδος σε πολλούς τομείς, σε άλλους σημειώσαμε οπισθοδρόμηση, χάσαμε ως άνθρωποι πολλά καλά στοιχεία. Έχουμε λιγότερη ανθρωπιά, ευτελέστερη επικοινωνία. Δε μπορώ να πειστώ ότι η εποχή μας είναι καλύτερη από κάποια προηγούμενη. Άρα δε ξέρω αν ως αποτέλεσμα όλου αυτού του κυνηγιού πλησιάσαμε τελικά την ουτοπία, δε ξέρω αν έχουμε σημειώσει «εξέλιξη».
Και επειδή πολύ σας κούρασα, θα κλείσω με μια παρομοίωση. Παλαιότερα ίσως να πίστευα ότι η ζωή είναι μια σκάλα, που στην κορυφή της ξέρουμε ότι υπάρχει η ουτοπία. Και εμείς όλοι με κόπο την ανεβαίνουμε, βήμα-βήμα, και ας έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δε θα φτάσουμε ποτέ στην ουτοπία, φτάνει που ξέρουμε πως υπάρχει (που λέει και το τραγούδι). Τελευταία όμως έχω καταλήξει σε μια πιο απαισιόδοξη άποψη: η ζωή είναι μια ευθεία, ένας δρόμος, και η φύση μας μας υποχρεώνει συνεχώς να προχωράμε σε αυτόν. Στην μια άκρη του δρόμου υπάρχει η πάντα άπιαστη ουτοπία. Δυστυχώς για  μας όμως δε ξέρουμε σε ποια άκρη !!! Και έτσι δε μπορούμε να ξέρουμε αν την πλησιάζουμε ή αν απομακρυνόμαστε από αυτήν. Ουσιαστικά δε προχωράμε, περιπλανιόμαστε, και το μόνο που ελπίζουμε …  είναι να απολαύσουμε τη βόλτα!

Εσείς ποια από τις δύο εκδοχές θεωρείται πιο πιθανή;

Γράφει ο Sir Dreamer για τους Pens In Disguise

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου