Καιρος να λαβει τελος η αναμονη!Oι Pens In Disguise επιστρεφουν στο λημερι τους φερνοντας μαζι τους νεα κειμενα!Οσοι πιστοι...συντονιστειτε!!

Συνεργάτες

Αναγνώστες

Like us on Facebook

Visitors

Πρότεινε σε φίλο

Πρότεινε σε φίλο:

Επικοινωνήστε μαζί μας!

Your Name :
Your Email :
Subject :
Message :
Image (case-sensitive):

Πώς σας φάνηκε το blog;

Από το Blogger.
Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010


Πέντε λεπτά ακόμα. Τι αξία έχουν άραγε πέντε λεπτά; Μικρή, αν είστε έξω για καφέ με τους φίλους σας και "δεν πειράζει να καθίσουμε πέντε λεπτάκια ακόμα". Ή μήπως μεγάλη; Θυμηθείτε τις εξετάσεις (εντάξει όχι για πολύ, για ένα δευτερόλεπτο μόνο, μην αρρωστήστε κιόλας) οπου λέτε: "αχ, ας είχα ακόμα πέντε λεπτά και θα το τελείωνα εκείνο το θέμα...". Σκεφτείτε πόσες φορές σε ανάλογες περιπτώσεις έχετε έτσι απλά θυσιάσει ή ευχηθεί αυτά τα πέντε λεπτά. Και τώρα, πάμε να βρούμε μαζί την απάντηση στην ερώτησή μας.

Όσο κι αν φαίνεται απλό, το πρόβλημα που προσπαθούμε να λύσουμε είναι στην πραγματικότητα αρκετά δύσκολο. Ας αρχίσουμε λοιπόν από την πρώτη απλή κίνηση που επιβάλλει η λογική μας και ας κατατάξουμε τα πέντε λεπτά σε μια κατηγορία μεγέθους. Το μέγεθος που ψάχνουμε είναι ο χρόνος. Και ας προχωρήσουμε στην επόμενη εύκολη διαπίστωση. Τα πέντε λεπτά είναι σχετικά μικρή ποσότητα στην κλίμακα μέτρησης του χρόνου αν λάβουμε υπόψη μας ότι η βασική μονάδα μέτρησης είναι η ώρα.

Ως εδώ τα πάντα καλά. Τώρα όμως τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν. Γιατί τα πέντε λεπτά δεν είναι μόνο χρόνος. Κλείνουν μέσα τους γεγονότα, κίνηση, ζωή. Μπορούμε λοιπόν έτσι εύκολα να τα κοστολογήσουμε; Για να το κάνουμε θα πρέπει πρώτα να διαχωρίσουμε τις έννοιες του χρόνου και του χωροχρόνου. Τι είναι όμως ο χρόνος; Η πλειοψηφία των απαντήσεων που μπορείτε να σκεφτείτε μέσα στο επόμενο λεπτό, πιθανόν να είναι τόσο σωστές όσο και λάθος, το σίγουρο είναι οτι δε θα είναι πλήρεις. Μπορεί οι άνθρωποι να περηφανευόμαστε ότι εφηύραμε το χρόνο όμως πέρα από την χρηστική του ιδιότητα φαινόμαστε ανίκανοι-λόγω, ίσως, της φύσης μας- να τον κατανοήσουμε σ' όλο του το μέγεθος και να ορίσουμε όλες του τις διαστάσεις. Το θέμα είναι όπως καταλαβαίνετε αρκετά περίπλοκο και οι αντιφάσεις που θα συναντήσουμε είναι πολλές, ωστόσο πιστεύω ότι αξίζει να προσπαθήσουμε να αγγίξουμε το μυστήριο, κάποιες πτυχές του έστω.

Μιά πρώτη άποψη θα μπορούσε να είναι ότι ο χρόνος υπάρχει πριν απο εμάς. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας της αρχής του κόσμου μας από το χάος όπως και της μετέπειτα εξέλιξης του και των μεταβολών που υπέστη. Κάθε ανθρώπινη ιστορία, κάθε γεγονός βρίσκεται καταγεγραμμένο στα αρχεία του χρόνου,μέρος των οποίων υπάρχει και στην ανθρώπινη μνήμη. Ο βιωμένος από την ανθρωπότητα χρόνος λέγεται μυθικός και το πρώτο του κεφάλαιο περιλαμβάνει την αρχή της Δημιουργίας όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τον κάθε άνθρωπο και ΄περιγράφεται από την κάθε θρησκεία.

Επίσης θα μπορούσαμε να πούμε πως ο χρόνος διέπεται από την αρχή της επανάληψης. Η ανθρώπινη ζωή μας καθορίζεται χρονικά από κυκλικές πορείες όπως η κίνηση του λεπτοδείκτη, το 24ωρο, το έτος. Κάθε κύκλος κλείνει μέσα του την αρχή και το τέλος του μιμούμενος τόσο την Πρώτη όσο και την έσχατη ημέρα με κάθε ανατολή και δύση. Επικρατεί η άποψη πως ο χρόνος είναι ακίνητος και εντυπωσιάζει το γεγονός ότι κάθε λαός δημιούργησε μέσα από τη θρησκεία και το μύθο του όχι μόνο την Αρχή του αλλα και έναν κόσμο για να υπάρξει μετά το Τέλος, σε μια προσπάθεια οριοθέτησης του χρόνου, σχάσης του κύκλου, παύσης της αιώνιας στάσης του χρόνου.

Τα τελευταία στοιχεία που θα σας δώσω για να αξιολογήσετε εκείνα τα πρώτα πέντε λεπτά μας είναι τα εξής δύο.Το πρώτο: Ποτέ ένα χρονικό διάστημα δε μπορεί να είναι ίσο με ένα άλλο δεδομένου ότι σύμφωνα με τον Einstein, εκτός του ότι ο χρόνος ακολουθεί την αρχή της σχετικότητας,δεν μπορεί να υπάρξει η έννοια του ταυτόχρονου στο σύμπαν, καθώς αυτό είναι αιτιατό και, επομένως, τα γεγονότα κατατάσσονται αυστηρά με την αιτιατή σειρά τους χωρίς αυτή να είναι δυνατόν να αλλαχθεί.

Το δεύτερο: ο χωροχρόνος δεν είναι παρά ο χρόνος των ρολογιών μας, η εμπειρία του χρόνου μέσα από την ανθρώπινη αντίληψη ως ακολουθία μονάδων μνήμης η χρονικών μονάδων. Οι μονάδες αυτές όμως στην ουσία δεν υφίστανται αν λάβουμε υπόψη το συνεχές του χρόνου: όπως ακριβώς το νερό, έτσι και ο χρόνος κυλά μέσα από τα χέρια μας χωρίς να μπορούμε να τον αγγίξουμε. Το παρόν δεν είναι σταθερό, υπάρχει μόνο για μια φευγαλέα στιγμή και από το μέλλον περνάει στο παρελθόν.

Το μυστικό του χρόνου, αυτό που τον κάνει τόσο πολύτιμο, δεν είναι άλλο από το μυστικό του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος υπάρχει προσωρινά στο παρόν, αλλάζει και κινείται συνεχώς χωρίς να μπορεί να παγώσει σε ένα σημείο. Μια φράση αρκεί για να το κατανοήσετε: "ο άνθρωπος των δέκα και μισή δεν είναι ο ίδιος με τον άνθρωπο των 11". Λέμε ότι ο χρόνος περνάει και μας αλλάζει, όμως στην πραγματικότητα κυλάμε κι εμείς μαζί με το χρόνο, είμαστε ο χρόνος.

Και τώρα έχετε ό,τι χρειάζεστε για να συνειδητοποιήσετε την αξία των πέντε λεπτών, καθώς και για να ξεκινήστε να εκτιμάτε τον χρόνο σαν σύνολο. Είστε έτοιμοι να δώσετε τη δική σας απάντηση. Μπορεί στη σημερινή εποχή να παραβγαίνουμε με το χρόνο στο τρέξιμο ακολουθώντας ρυθμούς που άλλοι μας επιβάλλουν, καλό είναι πάντως να θυμόμαστε ότι σημασία έχει όχι το τέρμα αλλά η διαδρομή, όχι να ξέρουμε ότι "σήμερα ο ήλιος θα δύσει στις 6 κ 35 " αλλά να δούμε τον ήλιο να βυθίζεται σαν λιωμένο χρυσάφι ανάμεσα στα κύματα, να απολαμβάνουμε και να αγαπάμε την κάθε στιγμή όπως αγαπάμε τον εαυτό μας.

Γράφει η Fatal Secretary για τους Pens In Disguise

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου