Συνεργάτες
Blog Archive
-
▼
2010
(34)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
Αναγνώστες
Like us on Facebook
Visitors
Πρότεινε σε φίλο
Επικοινωνήστε μαζί μας!
Tag Cloud
2011
άγνωστο
άλήθεια
Αλίκη
άλλοθι
αμφισβήτηση
αν
άνθρωπος
αντιγραφή
απαγορευμένο
απλοποίηση
αποφάσεις
αρχή
αρχική
βιβλία
γείτονες
Γέλιο
γενιά
γκρίνια
γλώσσα
Δε χωνεύω
διαφημίσεις
δικαιολογία
δώρα
ελευθερία
ελεύθερος χρόνος
ελληνική
εξέλιξη
εξεταστική
επιλογές
ετυχία
ευαισθησια
ευτυχία
ηθική
θέληση
ιστορία
κοινωνικοποίηση
κρίση
λογικη
Λόγος
μαγεία
μάσκα
μυαλό
όνειρα
ορθογραφία
όρια
ουτοπία
παιδιά
παιχνίδι
παραμύθι
πίστη
πόλεμος
πραγματικότητα
προσεχώς
Πρωτοχρονιά
πτυχίο
σκέψη
σύγκρουση
σύμβολα. συνειρμοί
συνείδηση
τύχη
φαντασία
φιλία
φίλος
φοιτητης
χαρά
Χριστούγεννα
χρόνος
χωροχρόνος
ψέμα
Ψώνιο
eurovision
facebook
Fatal Secretary
Nickname
Sir Dreamer
Πώς σας φάνηκε το blog;
Από το Blogger.
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010
Χωρίς όρια
7:00 μ.μ. | Αναρτήθηκε από
Fatal Secretary |
Επεξεργασία ανάρτησης
Γενιά Χ. Αυτό το όνομα μας έδωσαν. Μη ρωτήσετε ποιοί. Αυτοί που κρύβονται πίσω από κάθε λαική ρήση, κάθε προκατάληψη, κάθε φήμη. Οι ίδιοι που ονομάτισαν και τις προηγούμενες γενιές (βλέπε "παιδιά των λουλουδιών"). Οι "αυτοί" είναι κύριοι (και κυρίες) πολυάσχολοι και πολυπράγμονες, έχουν πάντα μία άποψη (η και περισσότερες) για όλα και θα τους βρείτε κάτω από κάθε "πέτρα" που θα σηκώσετε. Φαίνεται όμως ότι οι τόσο ετοιμόλογοι ετούτοι κύριοι βρέθηκαν σε αδιέξοδο όταν έφτασαν στη δική μας γενιά. Το Χ δηλώνει ξεκάθαρα τον προβληματισμό τους.
Ας εξετάσουμε λοιπόν το ταμπελάκι μας. Τι ήθελαν να δηλώσουν (οι "αυτοί" φυσικά, ποιοι άλλοι;) κρεμώντας μας ένα Χ; Για σκεφτείτε το λίγο. Σίγουρα όχι ότι είμαστε αγνώστου πατρός (το ποια εποχή μας γέννησε το γνωρίζει η Ιστορία πολύ καλα). Ούτε έχει καμιά σχέση με το Χ των Χ-men (όχι ότι θα μας πείραζε και μια υπερδύναμη). Όχι, το Χ εδώ δηλώνει απλά το "Χωρίς όνομα".
Κάποιοι μπορεί να θιχτούν, σκεπτόμενοι ότι στο κάτω κάτω μας προσδιορίζουν πολλά, θα μπορούσαν ("αυτοι", πάλι) να διαλέξουν κάποιο από αυτά για να μας ονομάσουν, από τις μουσικές μας επιλογές, μέχρι το γεγονός ότι βιώσαμε την τεχνολογική έκρηξη. Ναι, αυτό θα ήταν εύκολο, ίσως το πιο απλό που θα μπορούσε να γίνει, θα ήταν όμως αρκετό;
Το Χ καλύπτει τα όποια κενά. Ή μάλλον καλύπτει τόσα, όσα αφήνει ανοιχτά. Ώρα λοιπόν να ερμηνεύσουμε το τόσο παρεξηγημένο Χ μας. Στην περίπτωσή μας το Χ αντιπροσωπεύει κατά βάση τρία πράγματα: την αμφισβήτηση, την αναζήτηση και το μυστήριο.
Έχοντας γίνει μάρτυρες της ανατροπής σε κάθε πτυχή του πολιτισμού και του κόσμου μας, φτάσαμε πια στο σημείο να αμφισβητούμε κάθε σταθερά και να μη δεχόμαστε τίποτα σαν δεδομένο καθώς βλέπουμε καθημερινά οτι τα πάντα γύρω μας μεταβάλλονται και επιβεβαιώνεται η αρχή "τίποτα δεν κρατάει για πάντα". Ρωτάμε γιατί ξανά και ξανά μέχρι να φτάσουμε στην καλύτερη δυνατή εξήγηση με την ίδια λογική που κάποιοι παλιότερα έκοψαν την ύλη ξανά και ξανά μέχρι να φτάσουν στο άτομο, με στόχο να φτάσουμε στο τέρμα της αντίστροφης πορείας του αιτίου-αιτιατού. Διαρκώς ανήσυχοι, αναζητούμε τη γραμμή ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια. Δεν είναι λίγες βέβαια οι φορές που η συνεχής αναθεώρηση και η άγονη αμφισβήτηση μας οδηγούν σε σφάλματα και τότε το Χ θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει και τις φορές που Χανόμαστε στο σκοτάδι.
Το που θα καταλήξει ο δρόμος μας είναι πραγματικά μυστήριο καθώς ζούμε μέσα στην πιο τέλεια αντίφαση: την ίδια στιγμή που όσα σε βάθος χρόνου έχουν χτιστεί μοιάζουν να καταρρέουν, από το περιβαλλοντικό σύστημα, τη Γη μας, μέχρι το σύστημα αξιών που διαρθρώνει την κοινωνία μας, δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε το δέος που προκαλεί το θαύμα της τεχνολογίας, η άνοδος του ανθρώπινου πνεύματος, να μην ακολουθούμε το όνειρο της απόλυτης Γνώσης.
Ίσως να μην ήταν και τόσο άστοχο το Χ τελικά, τι λέτε κι εσεις. Προχωράμε, και κανείς δεν ξέρει τι θα βρούμε στο τέρμα και ακόμα πόσο μακριά η πόσο κοντά είναι αυτό. Ότι και να υπάρχει εμπρός μας, ας προσέξουμε, στην πορεία της αναζήτησης του τι, τελικά, είμαστε, να μην απωλέσουμε ότι μας καθιστά πάνω απ' όλα ανθρώπινους αλλα να δώσουμε τις βάσεις πάνω στις οποίες θα δομηθεί το Αύριο, χωρίς να βάζουμε όρια στη σκέψη, στο που μπορούμε να φτάσουμε. Για να γίνουμε η γενιά "Χωρίς όρια".
Γράφει η Fatal Secretary για τους Pens In Disguise
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου