Καιρος να λαβει τελος η αναμονη!Oι Pens In Disguise επιστρεφουν στο λημερι τους φερνοντας μαζι τους νεα κειμενα!Οσοι πιστοι...συντονιστειτε!!

Συνεργάτες

Αναγνώστες

Like us on Facebook

Visitors

Πρότεινε σε φίλο

Πρότεινε σε φίλο:

Επικοινωνήστε μαζί μας!

Your Name :
Your Email :
Subject :
Message :
Image (case-sensitive):

Πώς σας φάνηκε το blog;

Από το Blogger.
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Σίγουρα στην μέχρι τώρα ζωής σας θα υπήρξαν στιγμές που θα αναφωνήσατε “Γιατί σε μένα Θεέ μου;”, που θα νιώσατε αγανακτισμένοι με τα δεινά που σας επιφύλασσε η μοίρα, θα αισθανθήκατε να πνίγεστε από την αδικία αυτού του κόσμου. Η αλήθεια είναι ότι η ζωή είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές και η “κακή τύχη” παραφυλάει πάντα στη γωνιά του δρόμου. Ο σκοπός μου δεν είναι να σας τρομάξω αλλά να σας θυμίσω ότι τα δεινά είναι κομμάτι της ζωής μας, η δυστυχία είναι αναπόσπαστη από την ευτυχία, κι ας έχουμε μερικές φορές την ψευδαίσθηση ότι τα άσχημα πράγματα συμβαίνουν μόνο στους άλλους. Τέτοιου είδους ψευδαισθήσεις η ζωή δεν τις αφήνει για πολύ ατιμώρητες.
Ποιός λοιπόν είναι αυτός που ορίζει το καλό και το κακό στη ζωή μας; Ποιός είναι αυτός που μας στέλνει τα βάσανα και τις χαρές; Ο Θεός; Η μοίρα; Ο ίδιος μας ο εαυτός; Πείτε το όπως θέλετε. Κατά τη γνώμη μου είναι ένας συνδυασμός τόσων πολλών παραγόντων, που το αποτέλεσμά τους καταντά μη προβλέψιμο, κι εδώ ακριβώς είναι που φτάνουμε σε αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν τύχη. Εμένα πάντα μου άρεσε να πιστεύω στην εξής θεωρία σχετικά με την τύχη: Στη ζωή υπάρχουν αμέτρητα γεγονότα και συμβάντα, άλλα καλά και άλλα άσχημα για έναν άνθρωπο, αν προτιμάτε ας τα πούμε “καλή” και “κακή” τύχη. Σύμφωνα με τη θεωρία μου, υπάρχει μια ισοκατανομή μεταξύ αυτών των δύο εκφάνσεων της τύχης στη ζωή ενός ανθρώπου, και μάλιστα υπάρχει μια συνεχής εναλλαγή μεταξύ “καλών” και “κακών” στιγμών. Υπάρχουν βέβαια και περίοδοι που λόγω “στατιστικών” διακυμάνσεων της τύχης τα “καλά” και τα “κακά” έρχονται συσσωρευμένα στη ζωή.

Η λογική συνέπεια όλων των παραπάνω είναι ότι αν μας τύχουν συνεχείς αναποδιές μες στη ζωή, αυξάνονται θεαματικά οι πιθανότητες η επόμενη στιγμή που θα έρθει να είναι “καλή” (μια πολύ ελπιδοφόρα προσέγγιση για όλους τους δεινοπαθούντες) και αντίστροφα, αν διανύουμε μια παρατεταμένη περίοδο ευτυχίας κινδυνεύουμε σοβαρά να μας τύχει κάτι κακό. Σύμφωνα με όσα είπαμε παραπάνω, αυτό μοιάζει λογικό: Αν φέρεις μερικές συνεχόμενες φορές εξάρες, είναι επόμενο η επόμενη ζαριά σου να μην είναι εξάρες. Αυτή η λογική θα μπορούσε να είναι και η βάση πολλών δεισιδαιμονιών, πχ πολλές φορές οι άνθρωποι φοβούνται την υπέρμετρη ευτυχία.

Μια εύλογη ένσταση που προκύπτει σε αυτό το σημείο είναι ότι στη ζωή τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όπως στα ζάρια, και η εμφάνιση “καλών” και “κακών” στιγμών δεν είναι εντελώς τυχαία. Τα δεινά στη ζωή έχουν την τάση να εμφανίζονται σε φαύλους κύκλος, τα κακά έρχονται απανωτά καθώς προκαλούν το ένα το άλλο. Παρομοίως και η ευτυχία είναι ανατροφοδοτούμενη: ένα καλό συμβάν φέρνει αισιοδοξία, η οποία αυξάνει τις πιθανότητες για περισσότερα καλά συμβάντα. Αυτό το φαινόμενο διαταράσσει την ισχύ της θεωρίας που εξέφρασα παραπάνω, της τυχαίας ισοκατανομής “καλής” και “κακής” τύχης, Ωστόσο υπάρχει κάτι ακόμα που δε λάβαμε υπόψη μας, κι αυτό το κάτι αναπληρώνει το χαμένο έδαφος για τη θεωρία μου. Πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι το «το καλό» και το «κακό» δεν είναι έννοιες απόλυτες αλλά σχετικές, και έχουν να κάνουν με πολλά πράγματα, και προπάντων με τις προηγούμενες εμπειρίες ενός ανθρώπου και με τη γενικότερη κατάστασή του. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι μες στο βαρύ χειμώνα και η παραμικρή ηλιαχτίδα μας φαίνεται η μεγαλύτερη καλοκαιρινή λιακάδα, ενώ όταν πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας η παραμικρή ανατάραξη μπορεί να μας χαλάσει την υπέροχη φαντασίωσή μας. Με λίγα λόγια, το αν θα θεωρήσουμε κάτι «καλό» ή κακό» εξαρτάται απόλυτα από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Αυτός ο ψυχολογικός παράγοντας, όπως τον παρουσίασα, ευνοεί την συνεχή εναλλαγή «καλών» και «κακών» γεγονότων.

Αυτή είναι μια μάλλον αισιόδοξη θεωρία (για μένα τουλάχιστον) και έχει και πολλές προεκτάσεις. Μια από αυτές την είχα σκεφτεί πριν κάμποσα χρόνια και την είχα ονομάσει με τον πομπώδη τίτλο «Αρχή Διατήρησης της Ευτυχίας» (αν και τώρα που το σκέφτομαι αυτός ο τίτλος είναι μάλλον ακατάλληλος). Η θεωρία μου αυτή λέει, ότι κάθε άνθρωπος στον κόσμο νιώθει το ίδιο ευτυχισμένος με κάθε έναν από τους άλλους ανθρώπους, λαμβάνει δηλαδή την ίδια ικανοποίηση από τη ζωή. Κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου η ευτυχία παρουσιάζει διακυμάνσεις γύρω από ένα σημείο (τον μέσο όρο αν θέλετε), το οποίο είναι σταθερό σε κάθε άνθρωπο.

Εδώ κι αν θα φέρετε αντιρρήσεις! Θα αρχίσετε να λέτε παραδείγματα για ανθρώπους που γεννήθηκαν μες στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που βίωσαν πολέμους και έχασαν τα πάντα και για κάποιους άλλους που μεγάλωσαν μες στα πλούτη, είχαν πάντα ό,τι ήθελαν και δε χρειάστηκε ποτέ να δουλέψουν. Ε λοιπόν εγώ πιστεύω ότι όλοι αυτοί ήταν το ίδιο ευτυχισμένοι. Σκεφτείτε ότι η ανακάλυψη μιας παλιάς μπάλας από ένα ζητιανάκι μπορεί να προξενήσει την ίδια χαρά, όπως και η απόκτηση ενός Play Station 3 από ένα πλουσιόπαιδο. Στα παραδείγματα λοιπόν μπορώ κι εγώ με παραδείγματα να απαντήσω. Ωστόσο δεν έχω λογικά επιχειρήματα και επιστημονικές αποδείξεις για να στηρίξω αυτήν την θεωρία. Όμως για κάποιο λόγο, βαθιά μέσα μου την πιστεύω, ίσως επειδή στα μάτια μου φαντάζει υπερβολικά ελκυστική για να μην την πιστέψω. Είναι κατά κάποιο τρόπο δίκαιη, σκληρή και εύσπλαχνη μαζί. Αυτό είναι για μένα, εσείς κρίνετε την με τα δικά σας μάτια. 

Γράφει ο Sir Dreamer για τους Pens In Disguise

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραία πολύ! Καλή τόσο η "καλή", όσο και η "κακή" τύχη (χωρίς αυτή δεν πας πουθενά) :-)
Συνεχίστε έτσι παιδιά!

Δημοσίευση σχολίου