Pens In Disguise

Έχουμε Χριστούγεννα απόψε! Σε λίγο οι μαμάδες θα προσπαθήσουν να βάλουν για ύπνο τα μικρά παιδιά, μα αυτά θα αντιστέκονται πεισματικά και θα λένε ότι θέλουν να μείνουν ξύπνια για να δουν τον Αϊ- Βασίλη  να φέρνει τα δώρα. Τελικά οι μαμάδες θα νικήσουν σε αυτήν την επική μάχη και τα παιδιά θα κάνουν ότι πέφτουν για ύπνο. Θα κλείσουν τα ματάκια τους και θα παριστάνουν τα κοιμισμένα, αλλά στην πραγματικότητα θα παραφυλάνε μήπως και ακούσουν κάνα περίεργο ήχο από τη καμινάδα. Κάποτε τα κάναμε κι εμείς αυτά, αλλά όπως θα θυμάστε, ο ύπνος τελικά πάντα νικάει, και σε παίρνει χωρίς να το καταλάβεις. Ακόμα και στον ύπνο όμως, οι παιδικές ψυχές παραμένουν ανήσυχες και εκστασιασμένες από την προσμονή των δώρων της επόμενης ημέρας. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις τα παιδιά θα ξυπνήσουν πρωί πρωί, πριν από όλους τους άλλους, φωνάζοντας «Είναι Χριστούγεννα», θα ρίξουν μια κλεφτή ματιά έξω απ’ το παράθυρο, μπας και έγινε κάνα θαύμα και χιόνισε, και μετά θα τρέξουν με προσμονή κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Όλα αυτά τα ωραία συμβαίνουν στην εποχή που όλα είναι πιθανά, στην παιδική ηλικία. Μα τώρα που μεγαλώσαμε πια τι γίνεται με τα Χριστούγεννα; Νιώθουμε την ίδια χαρά, την ίδια «έκσταση», την ίδια ανεπιτήδευτη ευτυχία; Συγνώμη που θα στεναχωρήσω τους αθεράπευτα ρομαντικούς αλλά, ΟΧΙ. Και πιστεύω πως δε μιλάω μόνο για τον εαυτό μου, το βλέπω και στους γύρω μου αυτό. Σίγουρα τα Χριστούγεννα είναι για τους περισσότερους μια χαρούμενη εποχή, μα αυτή η χαρά είναι σε πολλές περιπτώσεις κάπως επιτηδευμένη. Τα Χριστούγεννα για τους «μεγάλους» έχουν καταντήσει κάτι σαν «η εποχή της προγραμματισμένης ευτυχίας».  Είναι η περίοδος που όλοι μας φοράμε το καλό μας χαμόγελο, γεμίζουμε ξαφνικά με καλοσύνη για όλο ο κόσμο, νιώθουμε την ανάγκη να βοηθήσουμε τους άπορους , προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε το πολυθρύλητο «μήνυμα των Χριστουγέννων» κα άλλα τοιούτα. Αλλά περιέργως, για όλα αυτά ειδικά τώρα μας έρχεται η διάθεση.

Για όλη αυτήν την μαζική χαρά φαντάζομαι πως υπάρχει εξήγηση. Ας παρακολουθήσουμε μαζί τη διαδικασία της δημιουργίας και της μαζικοποίησής της: Η ειλικρινής χαρά ξεκινά από κάποιες εστίες και για συγκεκριμένους λόγους. «Ένα αρχή ην τα δώρα», ναι, τα δώρα, η απόκτηση δηλαδή υλικών αγαθών, και δη τσάμπα, αποτελεί μέγιστη πηγή χαράς, αυτό δε χρειάζεται περαιτέρω εξηγήσεις. Και δε χαιρόμαστε μόνο να παίρνουμε δώρα, χαιρόμαστε και να τα δίνουμε, νιώθουμε μια ικανοποίηση από αυτή τη διαδικασία. Τώρα βέβαια δε ξέρω αν αυτή προέρχεται από τον απέραντο αλτρουισμό μας ή από την εγωιστική ικανοποίηση που λαμβάνουμε ακούγοντας τα «ευχαριστώ» και από το γεγονός ότι νομίζουμε πως κάναμε κάτι τρομερά καλό και σπουδαίο. Στα πλαίσια αυτού του κειμένου δε με ενδιαφέρει τι από τα δύο ισχύει, σημασία έχει το αποτέλεσμα: χαρά και ικανοποίηση. Μια άλλη μέγιστη πηγή χαράς είναι αυτό που αποκαλούμε γενικά «Χριστουγεννιάτικο κλίμα». Σε αυτό περιλαμβάνονται Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ταινίες τύπου «Home Alone», γιορτινό τραπέζι, γλυκά, λαμπιόνια, στολισμός, βόλτες στην αγορά κλπ. Η ισχύς όλων αυτών έγκειται στο γεγονός ότι στο μυαλό μας τα έχουμε συνδυάσει με ευχάριστες σκέψεις και θετικούς συνειρμούς. Αυτός ο συνδυασμός που έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στις αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία, δηλαδή την εποχή που πραγματικά χαιρόμασταν τα Χριστούγεννα. Α, και φυσικά να μην ξεχάσω έναν ακόμα σημαντικότατο λόγο που χαιρόμαστε τα Χριστούγεννα: Δ Ι Α Κ Ο Π Ε Σ. 

Ωραία, είπαμε για τις πηγές ειλικρινούς Χριστουγεννιάτικης χαράς. Ας δούμε τι γίνεται στη συνέχεια. Η χαρά είναι παράσιτο άκρως μεταδοτικό, οπότε ξεκινώντας από αυτές τις εστίες εξαπλώνεται γρήγορα σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους. Εδώ παίζει το ρόλο της η μαζοποίηση και ο κομφορμισμός. Πολλοί χαιρόμαστε, απλώς επειδή χαίρονται κι οι άλλοι. Κι ακόμα κι αν δεν έχουμε καμία διάθεση να χαρούμε παριστάνουμε τους ευτυχισμένους για να ταιριάζουμε στο Χριστουγεννιάτικο κλίμα. Το ενδιαφέρον είναι  ότι πολλές φορές πείθουμε και τους ίδιου μας τους εαυτούς ότι είμαστε χαρούμενοι. Και κάπως έτσι λοιπόν, εισέρχεται ο Δυτικός κόσμος στην εποχή της προγραμματισμένης ευτυχίας και καλοσύνης. Στο κάτω κάτω της γραφής όμως τι μας νοιάζει πως προκύπτει η Χριστουγεννιάτικη χαρά; Η ευτυχία είναι πάντα ευτυχία, οποιαδήποτε κι αν είναι η αιτιολογία της. Τι μας νοιάζει αν προκύπτει από αυθυποβολή, από αυταπάτες, από μαζοποίηση ή καταναλωτισμό; Εξάλλου το μυστικό της ευτυχίας είναι να απολαμβάνεις τα ψέματα και τις απάτες της ζωής. Άρα ας μη νιώθουμε τύψεις για την ευτυχία μας και ας χαρούμε τα Χριστούγεννα. Ας μη ψάχνουμε από πού προέρχεται η χαρά, απλά δε μας νοιάζει.

Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι η υποκρισία μας ως προς πολλά θέματα αυτήν την εποχή του χρόνου.  Και καλά μας πιάνει τώρα η συμπόνια για όλους τους δύστυχους αυτού του κόσμου  και γινόμαστε αγγελούδια. Λες και όλον τον υπόλοιπο χρόνο οι άνθρωποι δε πεινάνε, λες και δε χρειάζεται να είμαστε πάντα ευγενικοί και να δείχνουμε στους γύρω μας πόσο τους αγαπάμε. Βέβαια και αυτό κάτι είναι, να θυμόμαστε έστω μια φορά το χρόνο ότι είμαστε άνθρωποι , ας πάψουμε όμως να χρησιμοποιούμε αυτήν την έξαρση Χριστουγεννιάτικης καλοσύνης για να είμαστε αναίσθητοι όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Ωχ, άρχισα να γίνομαι διδακτικός, και δε το θέλω, δεν γράφω για να κάνω κήρυγμα, οπότε ας σταματήσω εδώ καλύτερα. Σας εύχομαι ευτυχισμένα Χριστούγεννα, και αντλείστε τη χαρά απ’ όπου εσείς θέλετε, αρκεί να είναι ειλικρινής. Κι αν πάλι δε σας έρχεται χαρά για κανένα από τους παραπάνω λόγους και αν ακόμα είστε από κείνους που τους πιάνει μελαγχολία τα Χριστούγεννα, δε πειράζει, μη προσπαθείτε με το ζόρι να μπείτε στο κλίμα των ημερών, θα χαρείτε μιαν άλλη μέρα…

Γράφει ο Sir Dreamer για τους Pens In Disguise