Pens In Disguise

Τριαντα μία Δεκεμβρίου δυο χιλιάδες δέκα, ημέρα Παρασκευή, ώρα εφτά μετά μεσημβρίας.

Λίγες ώρες έμειναν ακόμη για το τέλος της ημέρας, για το κλείσιμο αυτής της χρονιάς. Κι εγώ γράφω. Σε σας και σε μενα. Για όσα σε λίγο θα'χουν περάσει και γι'αυτα που ετοιμάζονται να' ρθούν. Γιατί, βλέπετε, το τέλος του χρόνου δεν είναι καθόλου σαν το "και ζήσαν αυτοί καλά". Ο χρόνος είναι μια ιστορία ολωσδιόλου διαφορετική.

Φτάσαμε λοιπόν εδώ. Ένας χρόνος ακόμα πλησιάζει στο τέρμα του. Όλοι μας σήμερα, όπου και να είμαστε, είτε στο σπίτι με την οικογένεια και τους φίλους, είτε έξω στα διάφορα μαγαζιά που έχουν ντυθεί τα καλύτερά τους για να υποδεχτούν το νέο χρόνο (ή μάλλον τα λεφτά των καλεσμένων που θα περάσουν σ' αυτά την Πρωτοχρονιάτικη γιορτή), είτε ακόμα και μόνοι μας κάπου εκεί έξω (σαν τους εξωγήινους ένα πράγμα), θα ζήσουμε την "αλλαγή". Κάποιοι από σας νιώθουν ίσως λύπη, κάποιοι άλλοι ανακούφιση. Για κάποιους το γεγονός από μόνο του αρκεί να τους γεμίσει χαρά, για κάποιους άλλους το πράγμα δεν παρουσιάζει τίποτα ιδιαίτερο, είναι ένα ακόμα τικ του ρολογιού (ή και καθόλου τικ αν δεν έχουν ρολόι μαζί τους).

Αλλαγή λοιπόν. Τη νιώθετε, αλήθεια; Την προσμένετε, ελπίζετε γι' αυτήν, την εύχεστε; Προσωπικά δε νομίζω να έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα μερικά δευτερόλεπτα ή μέρες μετά. Αλλά, βέβαια, είναι όλα στο κεφάλι σας. Το αν θα αλλάξει κάτι ο καινούριος χρόνος ή όχι, αυτό το αποφασίζετε εσείς, εξαρτάται, όπως καταλαβαίνετε, σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα.

Σύμφωνα πάντως με το χαμηλόφωνο μουρμουρητό (ή τις κάπως εντονότερες δηλώσεις μερικών) που ακούγεται σε όλες τις γωνίες, δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά αυτή που μας φεύγει, κατά κοινή παραδοχή. Κρίση, δάνεια, Τρόικα, λίγο οι τσέπες που σφίξανε (λίγο ακόμα και θα σκάσουν), λίγο η δυσοίωνη φλυαρία των ΜΜΕ, κάτι η γραφειοκρατία για να τακτοποιήσουμε τους ημιυπαίθριους και η ατελείωτη χαρτούρα των αποδείξεων που μαζέψαμε τους τελευταίους μήνες, δε θάλεγαν και πολλοί ότι λυπούνται ποτ το 2010 φτάνει στο τέλος του.

Δεν μπορώ βέβαια να πάρω όρκο ότι δεν φοβούνται και το 2011 που μας έρχεται, για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς. Ως και ο Αη Βασίλης προβλέπεται να σφίξει το ζωνάρι. Τόσο από την κρίση όσο και από την αναγκαστική δίαιτα (καιρος ήταν,τι μονο εμεις και η Ζιζελ θα ψοφαμε της πείνας για μια καλλίγραμμη σιλουέτα), ευκαιρία μια και δεν κοστίζει, μην κοιτάτε που κάτι κυρίες αφήνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν στα ινστιτούτα αισθητικής και διαιτολογιας βεβαίως βεβαίως.

Χωρίς να μπορώ να ξέρω τις ελπίδες,τους φόβους σας ή τα σχέδιά σας για τη νέα χρονιά, δε μου μένει παρά να σας ευχηθώ ό,τι καλύτερο μέσα από την καρδιά μου. Θυμηθείτε, η αλλαγή του χρόνου δεν είναι ουσιαστικά τίποτα το τρομερό (ακόμα κι αν πλησιάζει εξεταστική ή η πρώτη δόση για το διακοποδάνειο που πήρατε πέρυσι). Από Δευτέρα, ή από Τρίτη μάλλον, όλοι πίσω στα πόστα σας. Αν, παρ'ολ'αυτά, νιώθετε μεγάλη και αγιάτρευτη στενοχώρια, τι να πουν και οι καημένοι οι ζαχαροπλάστες που τέτοιες μέρες δεν παύουν να ασχολούνται με τα γλυκά που έχετε στο τραπέζι σας (αν έχετε χρυσοχέρα γιαγιά πάω πάσο,ή μάλλον όχι,σκεφτείτε αυτήν).

Αν πάλι επιμένετε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, δοκιμάστε να αλλάξετε τον εαυτό σας. προσπαθήστε περισσότερο, αγαπήστε περισσότερο, γελάστε περισσότερο. Δεν υπάρχουν τίποτα οδηγίες πρόχειρες, αλλα σας εμπιστεύομαι οτι θα τα καταφέρετε. Α, και κρατήστε κοντά όσους αγαπάτε. Για να σας βοηθήσουν να συνεχίστε τη δίαιτα :Ρ. Μα γιατί γελάτε, σοβαρά το λέω. Ο νέος βελτιωμένος τρόπος ζωής σας, εκτός του αποτελεί μια δίαιτα εξ ορισμού, είναι επίσης τόσο δύσκολος όσο και μια δίαιτα για να τηρηθεί. Πάντα θα βάλλεστε από προβλήματα και στεναχώριες που θα σας βαραίνουν όσο και μια τεράστια βασιλόπιτα, όπως και πάντα θα λέτε "από Δευτέρα", και θα ξέρετε ότι η προσπάθεια τουλάχιστον μετράει...Είχα δεν είχα, δεν συγκράτησα την πένα μου πάλι, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν (ή τουλάχιστον όχι τόσο εύκολα) :)

Ευχές και από τους τρεις μας για μια πραγματικά Καλή Χρονιά!

γράφει η Fatal Secretary για τους Pens In Disguise